آیا جنایت شارلی ابدو ،  یازده سپتامبر دیگر است!

جنجالی که امروز در قلب اروپا اتفاق افتاده تا اروپا نیز آماده همراهی آمریکا در لشکرکشی دیگری به خاورمیانه شود ،  

آن هم دقیقا مقارن با روزهای میلاد پیامبر رحمت محمد مصطفی(ص) ، و هنگام جشن های میلاد عیسی روح اله .

آیا ایجاد موج جدیدی برای جریان اسلام هراسی است برای گم شدن  :

فریاد مظلومیت مردم امریکا در مبارزه جویی با پلیس های قاتل ،

حق طلبی ملت ستمدیده ی سوریه، عراق، کوبانی، میانمار ، افغانستان ، یمن ، فلسطین و ... ،

فلسفه ی وجودی طالبان ، داعش و سایر تکفیری ها توسط سیا و موساد ،

اثبات حسن نیت ایران ،

هراس از مطرح شدن قدرت اساسی و موثر ایران در  عرصه های مختلف ،

زمزمه ی شنیده شدن فلسطین در سازمان ملل ،

روشن شدن گوشه ای از جنایات امریکا و اسراییل ،

 و  یا ...  .             

جولان گرگ ها در پاریس !

اما چرا شارلی ابدو  ؟

شارلی اِبدو (به فرانسوی: Charlie Hebdo) به معنای «هفته‌نامه شارلی»، مجله? فکاهی چپ‌گرای فرانسوی است که چهارشنبه‌ها منتشر می‌شود. درونمایه این مجله لحنی هتاک و غیر سازشکار دارد و از نظر محتوای انتشار به شدت ضد مذهب است.^[2] نگارشهای این مجله شامل نقد و تمسخر کاتولیک فرانسه، یهودیت در فرانسه، اسلام در فرانسه، سیاست و حتی فرهنگ عامه فرانسه می‌شود.^[3][4] در سپتامبر 2012 انتشار کاریکاتورهایی با موضوع پیامبر اسلام در این مجله باعث تظاهراتی علیه این مجله و تظاهرات ضدفرانسوی در برخی کشورهای اسلامی شد.

تاریخچه

«شارلی اِبدو» جانشین مجله «هاراکیری»^*[1] است که از سال 1960 تا 1961 میلادی منتشر می‌شد. مجله پس از بسته شدن توسط دولت فرانسه بخاطر توهین به ارزش‌های ملی دوباره در سال 1966 منتشر شد و در سال 1970 و اینبار پس از مرگ ژنرال شارل دو گل بخاطر توهین به شخص ایشان، به دستور وزیر داخله تعطیل شد. در دهه 80 میلادی کارمندان قدیمی تحریریه با نام جدید «شارلی ابدو» (این نام کنایه ایست به نام شارل دو گل) کار مجله را ادامه دادند ولی شمارگان بسیار پایین و انتقاد مردم از کیفیت محتوی عامل نیمه تعطیل شدن مجله گشت تا اینکه گروه دیگری به تیم قدیمی مجله گرویده در سال 1992 هفته نامه «شارلی ابدو جدید» را منتشر کردند.

انتقاد

انتقاد از سیاست این مجله فکاهی بسیار است و رسانه‌های جدی فرانسه و کشورهای همسایه بارها خط مشی مجله را به نقد کشیده‌اند.

گزارشگر مجله اشپیگل شوخی‌های شارلی ابدو را در مقایسه با رقیب بزرگ‌تر خود، Le Canard enchaîné، زمخت و بی‌مزه توصیف می‌کند. ژرار بیار، سردبیر شارلی ابدو به گزارشگر اشپیگل می‌گوید که Le Canard همانند بانویی سالخورده است و هرگز جرأت آوردن محمد روی صفحه اول خود را ندارد؛ ولی شارلی ابدو چنین قید و بندی ندارد.^[5]

گرداننده بلژیکی وب‌گاه مجله در نوامبر 2011، پس از حمله تاریخ 2 نوامبر 2011 که افراد ناشناس دفتر مرکزی مجله را با کوکتل مولوتوف به آتش کشیدند برای مدتی سایت‌های این مجله را از شبکه حذف کرد.^[6]

حمله مسلحانه به دفتر هفته‌نامه

در تاریخ 7 ژانویه 2015 حمله‌ای مسلحانه و مرگ‌بار به دفتر مجله رخ داد. مقام‌های قضایی فرانسه اعلام کردند این حمله دست کم 12 کشته و حدود 10 زخمی بر جای گذاشت. به گزارش خبرگزاری فرانسه دو نفر کشته‌شدگان از ماموران پلیس بوده و چهار نفر از کاریکاتوریست‌های مطرح فرانسوی از جمله سردبیر هفته نامه نیز در میان قربانیان بودند. دو مرد با نقاب‌های سیاه و کلاشنیکف به دفتر مجله در پاریس، پایتخت فرانسه حمله کرده و به افراد تیراندازی کرده سپس از محل گریخته و ضمن فرار هم به تیراندازی پرداختند. ویدئوهایی آماتوری نیز از این حمله گرفته و در اینترنت منتشر شد. پلیس اعلام کرد مهاجمان جلسه شورای سردبیری شارلی ابدو را هدف قرار دادند . در این ماجرامهاجمان پس‌از دو روز و در درگیری با پلیس فرانسه کشته شدند.   ( نقل از دانشنامه? آزاد ویکی‌پدیا )

به نام پروردگار هستی بخش

    خالق عطوف کودکان را سپاس که غنچه های بوستان آفرینش را به ما سپرد تا با پیوند آنان به شجره ی طیبه عالم هستی ، این عباد سالم پروردگار را به عباد صالح خداوندگار تبدیل کنیم.

   سال روز ویژه ی کودکان، فرصت فرخنده ای  است تا وجود این امانت های پر بها را گرامی بداریم و به تک تک تلاشگران حوزه ی کودک نیز خداقوت بگوییم.

امسال با آغاز فصل زیبای دانایی و خرد، درحالی هلهله ی بزرگداشت کودکانمان را به تماشا نشسته ایم که بحران های اقتصادجهانی، بیکاری ،جنگ های سخت و نرم ،آوارگی،خشونت، تبعیض، بلایای طبیعی و سوانح گوناگون ، سرنوشت خیل عظیمی از کودکان جهان را در سالی که گذشت ،در معرض خطر و آسیب های جدی قرارداده اند؛ چراکه کودکان معمولا سهل الوصول ترین قربانیان هر بحرانی هستند و صدای نحیف ایشان اغلب هرگز شنیده نمی شود.

    به مدد نظام سلطه ، جهان هر روز شاهد رویدادهای ناخوشایندی در حوزه ی کودکان است. بسیاری از کودکان به دلایل ناگفته ای همچون قومیت ، ملیت یا دین و آیین خاصی در کشورهای مختلف دنیا از حقوق اولیه انسانی بی بهره اند و مورد فقر، گرسنگی، بهره کشی ، شکنجه، سوءاستفاده های جسمی و روحی، محرومیت از تحصیل، بهداشت و زندگی تحت مراقبت و سرپرستی خانواده قرار دارند.

علیرغم وضع موجود ، بر مبنای تعالیم ارزشمند نبی مکرم اسلام ، رسول نور و رحمت صلوات الله علیه ، ما براین باوریم که همیشه و همه جا کودکان مقدم اند و بروز هرگونه اصلاح و پیشرفتی در جامعه قطعا با تغییر در وضعیت کودکان نمود پیدا خواهد کرد.

    خوشحالیم از این که روز هایی همچون روز کودک وجود دارند تا یادآوری باشند برای این که بدانیم هنوز انسان های زیادی در گرداگرد جهان به آینده ی بشریت می اندیشند؛ و آرزوی تمامی رهروان راستین ادیان توحیدی همه جا و همیشه یکی است :

رشد همه جانبه ی کودکان سراسر جهان با هرمذهب، ملیت،گویش و نگرش ؛ با بهره گیری از امکان عادلانه ی تحصیل، سلامت، بازی، امنیت، شادی ، تفریح، محیط های غنی و دوستدار کودک.

برنامه ی گرامی داشت کودک که به جهت گستره ی اهمیت کودکان در فرهنگ اصیل ایرانی –اسلامی از سال جاری در قالب یک هفته در ایران برگزار خواهد گردید؛زمان مغتنمی است برای همگان که به وظایف خویش درباره ی کودکان ، همه ی کودکان اندیشیده و با همفکری برای حل چالش های پیش رو از همه ی امکانات و تعالیم والای مذهبی  برای حداکثرتغییرات مطلوب در حوزه ی کودکان کمک بگیرند. و هم زمان با تبیین حق کودکان در سطح خانواده و جامعه، شیوه های صحیح تربیتی را به آموزش همگانی گذارد.

با امید آنکه در سال پیش رو ، عدالت آموزشی با پوشش کامل کودکان لازم التعلیم در مطلوب ترین کیفیت ، برای هر دو جنس و در تمام مناطق کشور ، برخورداری از بهداشت، امنیت در خانه و جامعه ، سلامت جسم و روان ،تغذیه کافی و مناسب و در یک عبارت تحقق حقوق اسلامی و انسانی برای همه به ویژه کودکان را نظاره گر باشیم.

                                                  دوستدار همه کودکان : ص. رستما

به نام خدای مهربان

سلام.

در سالی که گذشت در همه جای دنیا اتفاقات زیادی افتاد و کودکان همیشه در جریان این اتفاقات قرار داشتند. کودکان زیادی به علت اعتقادات مذهبی، قومی و نژادی یا بلایای طبیعی در معرض مرگ، بیماری، خشونت، بی سوادی،گرسنگی، آوارگی و بهره کشی های متعدد قرار گرفتند.اما اتفاق خوشایندی هم بود که برگزاری مراسم امروز و جشن هفته ملی کودک در جمهوری اسلامی ایران یکی از آنها است.

امسال در یک تحول بنیادین همه بزرگترهای دوستدار مانایی کودکان همراه شده اند تا بهزیستی و رفاه در جامعه ای ایمن و برخوردار از حقوق اسلامی، انسانی، قوانین شهروندی و انضباط اجتماعی را با استفاده از میراث کهن این سرزمین اسلامی برایمان تدارک ببینند.

پیامبر اسلام می فرمایند: هرکس کودکی را خوش حال کند، خداوند در روز قیامت او را خوش حال گرداند.   

 امروز روز کودک است و ما کودکان خوشحالیم که امسال از شما بزرگترها هدیه ای می گیریم در حد شان ولایتتان برما.

زیباترین هدیه ی ماندگار شما برای ما کودکان ،توجه به خود ماست .ما می خواهیم واقعا کودک باشم.کودکی کنیم .سرشار از نشاط و زندگی.به دور از کار و بهره کشی در امنیت کامل بازی کنیم. ما به آموزش، پرورش، مهارت، تفریح، فراغت، ورزش، بهداشت و تغذیه ، طبیعت، تاریخ و همه ی چیزهای دیگری که شما بهتر از ما میدانید نیازمندیم.

لطفا تهیه امکانات و ایجاد فضاهای دوستدار کودک استاندارد و ایمن برای همه ی کودکان با هر شرایط جسمی و روحی ، با سرپرست ،بد سرپرست و یا بدون سرپرست و در همه جا شهر ،روستا ، عشایر به ویژه مناطق مرزی کشور را فراموش نکنید.

از این که به خاطر ما بی نهایت تلاش می کنید خوشحالیم و لحظه شماری می کنیم تا در روز کودک 1392 کتابی از کارهای انجام شده برای کودکان را هدیه بگیریم.

 دوستتان داریم  کودکان شما

بیانیه کمیته کشوری برگزاری روزجهانی و هفته ملی کودک 1391

به نام خدای دوستدار کودکان

سلام.

من کودکم. نام من امروز است و در تقویم هم امروز به نام من است .

 دلم می خواهد در روز کودک از آرزوهای کودکان بگویم.از این که  ما کودکان دوست داریم ، نه! حق داریم در دنیایی بدون گرسنگی، تشنگی، ترس ، آوارگی ، خشونت ، جهالت و آسیب های واقعی و مجازی زندگی کنیم که تنها شغل کودکان بازی کردن باشد و به شهروندان کوچک خود سلامت، دانایی ، امکان کودکی کردن در صلح و آرامش در میان خانواده ای گرم را هدیه دهد. 

برای ما کودکان مهم است که :

                        کودکان سرزمین کهن ایران اسلامی ،   نه! کودکان مسلمان دنیا   ،    نه ! تمام کودکان سرتاسر دنیا ؛

 با هر دین ، آیین ، زبان و رنگ پوستی ،  نه تنها در یک روز از ماه مهر ، که در تمام روزها و ماه ها مورد مهر قرار گیرند .

     مامان، بابا ؛ خانم و آقای معلم ، پزشک ، پرستار، پلیس، فروشنده ، راننده ، کارمند ، کارگر ، نویسنده، روحانی، شهردار، وکیل، وزیر و همه ی بزرگترهایی که مطمئنیم ما کودکان را دوست دارید ، امروز در همین جا و همین لحظه ما قول می دهیم با کمک شما و با استفاده از  میراث گرانبهای فرهنگی - مذهبی ، سرمایه ی ملی با ارزش و سودمندی برای ایران اسلامی بشویم؛  لطفا فقط چند لحظه صدای ما کودکان را بشنوید:

دوست داریم همه ی شما کودکان دیروز که امروز ولایت ما در دست شماست هم پیمان شده و قول بدهید که  در سایه ی خالق همه ی موجودات ، دنیایی واقعا کودکانه ، پر از دوستی، امید ، همدلی ، دانش ، سلامتی و امنیت در خانه و اجتماع برایمان بسازید .

پس با یاد خدا هم اینک شروع کنیدو در تصمیم ها و برنامه هایتان نشان دهید که چقدر دوستمان دارید ،

و ما لحظه شماری می کنیم تا در روز کودک 1392 کتابی پر از کارهای انجام شده برای کودکان را هدیه بگیریم.

از این که به خاطر ما بی نهایت تلاش می کنید خوشحالیم و دعا می کنیم که خداوند دوستدار کودکان ،به تمام کسانی که برای شادی و تعالی کودکان زحمت می کشند پاداشی بزرگ بدهد زیرا پیامبر اکرم (ص) فرموده اند: هرکس کودکی را خوش حال کند، خداوند در روز قیامت او را خوش حال گرداند.    

دوستتان داریم کودکان شما – 16 مهر 1391

این بیانیه توسط فاطمه پیرزاده دانش آموز سال چهارم ابتدایی ،در همایش در روز 16 مهر ماه 1391  با حضور مدیران ارشد  کشوری ارگان های  حوزه کودک و معاونین وزرای آموزش و پرورش،بهداشت و درمان ، سازمان بهزیستی و جناب آقای صفی الدین نماینده یونیسف در ایران قرائت گردید.

پسر بچه ای تند خو در روستایی زندگی میکرد. روزی پدرش جعبه ای میخ به او داد و گفت هربار که عصبانی میشود و کنترلش را از دست میدهد باید یک میخ در حصار بکوبد. روز نخست پسر 37 میخ در حصار کوبید. اما به تدریج تعداد میخ ها در طول روز کم شدند. او دریافت که کنترل کردن عصبانیتش آسان تر از کوبیدن آن میخها در حصار است. در نهایت روزی فرا رسید که آن پسر اصلا عصبانی نشد. او با افتخار این موضوع را به اطلاع پدرش رساند و پدر به او گفت باید هر روزی که توانست جلوی خشم خود را بگیرد یکی از میخهای کوبیده شده در حصار را بیرون بکشد. روزها سپری شدند تا اینکه پسر همه میخها را از حصار بیرون آورد. پدر دست او را گرفت و به طرف حصار برد.

"کارت را خوب انجام داری پسرم. اما به سوراخهای حصار نگاه کن. حصار هیچوقت مثل روز اولش نخواهد شد. وقتی موقع عصبانیت چیزی میگویی، حرفهایت مثل این، شکافهایی برجای میگذارند. مهم نیست چند بار عذر خواهی کنی، چون اثر زخم همیشه باقی می ماند."
مراقب حرفهایتان باشید، چون می توانند بسیار آزار دهنده باشند و اثراتشان برای سالها باقی بماند.

جمعه هایم ناگهان یکشنبه شد

          *چند ساعت، ساعتم افتاد عقب
پاک قاطی شد سحر با نیمه شب

**یک شبه انگار بگرفتم مرض
صبح فردایش زبانم شد عوض

آن سلام نازنینم شد <هِلو>
و انچه گندم کاشتم، رویید جو

پای تا سر شد وجودم «فوت» و «هِد»
آب من «وا‌تر» شد و نانم «برد»

وای من حتی پنیرم «چیز» شد
است و هستم ناگهانی «ایز» شد

من که با آن لهجه و آن فارسی
آنچنان خو کرده بودم سال سی

من که بودم آنهمه حاضر جواب
من که بودم نکته‌ها را فوت آب

من که با شیرین زبانیی‌های خویش
کار خود در هر کجا، بردم به پیش

آخر عمری چو طفلی تازه سال
از سخن افتاده بودم؛ لالِ لال

کم کمک گاهی «هلو» گاهی «پیلیز»
نطق کردم؛ خرده خرده؛ ریز ریز

در گرامر همچنان سر در گُمَمْ
مثل شاگرد کلاس دومم

گاه گود مرنینگِ من جای سلام
از سحر تا نیمه شب دارد دوام

با در و همسایه هنگام سخن
لرزه می‌افتد به سر تا پای من

می‌کنم با یک دو تن اهل محل
گاهگاهی یک «هلو» رد و بدل

گر هوا خوب است و یا اینکه بد است
گفتگو در باره‌اش صد در صد است

جز هوا، هر گفتگوئی نا‌بجاست
این جماعت حرفشان روی هواست

بگذر از نی من حکایت می‌کنم
وز جدایی‌ها شکایت می‌کنم

نی کجا این نکته‌ها آموخته؟
نی کجا داند نیستان سوخته

نی کجا از فتنه‌های غرب و شرق
داغ بر دل دارد و تیشه به فرق

بشنو از من بهترین راوی منم
راست خواهی هم نی و هم نی زنم

سوختند آن‌ها نیستان مرا
زیر و رو کردند ایران مرا

کاش می‌ماندم در آن محنت‌سرا
تا بسوزانند در آتش مرا

تا بسوزانندم و خا کستر م
در هم آمیزد به خاک کشورم

دیدی آخر هر چه رشتم پنبه شد
جمعه‌هایم ناگهان یکشنبه شد*